Ślub w Indiach

Ślub to ważne wydarzenie w każdej kulturze. Jest przypieczętowaniem związku dójki młodych ludzi. Jest symbolem rozpoczęcia nowego życia. Po ślubie twoje życie wywraca się do góry nogami. Jest to uroczysta i ważna chwila dla większości ludzi. Jak wygląda ślub? To zależy od religii, kultury, a także zwyczajów rodzinnych. A jak to wygląda w Indiach?

90% małżeństw w Indiach jest aranżowane. (Często rodzice rozpoczynają szukanie odpowiedniego współmałżonka, kiedy ich dziecko jest jeszcze niemowlakiem. Bo małżeństwo w Indiach to nie tylko związek dwojga ludzi - to przede wszystkim połączenie dwóch rodów.) Bywa że państwo młodzi poznają się dopiero na ślubie, lub kilka dni przed ceremonią.
Miłość w Indiach jest wszechobecna, ale głównie tylko w filmach. Rzeczywistość jest bardziej skomplikowana. Na ulicach nie zobaczymy romansujących par, a zakochani nie okazują sobie czułości. Jedynym miejscem gdzie młodzi mogą się umawiać na randki są parki.

Często bywa tak, że młodzi kochają się, ale nie mogą ze sobą być. Wszystko zależy od statusu majątkowego i przynależności do danej kasty. Decyzje podejmują starsi. Małżeństwo to nie jest tylko połączenie dwojga ludzi, często decyduje o zmianie społecznej całej rodziny. To bardzo ważna decyzja.
Małżeństwa z miłości, które nie są akceptowane wymagają wiele odwagi i zazwyczaj kończą się potępieniem społecznym. Taką sytuację możemy zaobserwować w filmie "Czasem słońce czasem deszcz", kiedy Rahul zdobywa się na odwagę i wbrew woli ojca bierze za żonę Anjali. Zostaje potępiony.
Dawniej jedną z podstawowych kwestii była przynależność młodych do odpowiedniej kasty. Małżonek musiał być tej samej lub wyższej kasty, co jego żona. Odwrotna kolejność była niedopuszczalna. Obecnie kasta ma mniejsze znaczenie. Zastępują ją kryteria majątkowe. Często w ogłoszeniach matrymonialnych spotyka się deklarację, że kasta nie gra roli. Natomiast nadal uznaje się za mezalians, jeśli kobieta z wysokiej kasty poślubi mężczyznę z kasty niższej.

Podczas aranżowania małżeństwa bierze się również pod uwagę werdykt astrologa wnikliwie badającego daty urodzin przyszłych małżonków, aby dociec, czy młodzi są dla siebie przeznaczeni. Ten werdykt uważa się zresztą za wiążący. Jeśli wróżba wypada negatywnie, rozpoczyna się szukanie innych kandydatów.
Obecnie, po mimo że małżeństwa są aranżowane, państwo młodzi mają prawo wyrazić swoje zdanie w tej kwestii. Zwyczaj przedstawiania ich sobie przed ślubem staje się coraz bardziej powszechny. Następuje wtedy ceremonia zbliżona do naszych zaręczyn. Hinduski duchowny intonuje wtedy modlitwę, a rodziny wymieniają miedzy sobą podarki. Czasem jednak zamiast przedstawienia sobie młodych następuje tylko wymiana fotografii poparta opinią krewnych.
Ponieważ w Indiach większość ważnych decyzji podejmuje się po konsultacji z astrologiem, nie powinno nikogo dziwić, że także i termin ślubu najczęściej wyznaczają gwiazdy. Wesela odbywają się zazwyczaj pomiędzy marcem i czerwcem, kiedy, według astrologów, układ planet i gwiazd jest szczególnie korzystny do zawierania małżeństw. Bardziej skomplikowany układ gwiazd, choć również dopuszczający stawanie na ślubnym kobiercu pojawia się znowu między listopadem i styczniem.

Już wiecie jak wygląda wybieranie państwa młodych, a sam ślub, ceremonia?
Otóż tradycyjna hinduska ceremonia może trwać nawet kilka dni i zawierać wiele ceremoniałów, ale tylko naprawdę wtajemniczeni są zdolni je wszystkie zrozumieć. W dzisiejszych czasach wiele par decyduje się na mniej tradycyjny ślub lecz istnieją pewne zasady, których zawsze należy dochować. Oto niektóre z nich:

• Hinduski ślub ma miejsce na wolnym powietrzu, pod specjalnie przygotowanym do tego baldachimem. Pod nim podczas ceremonii narzeczeni siedzą na dywanie. Ceremonia przebiega według specjalnie ustalonego schematu.

• Chwilę przed rozpoczęciem uroczystości rodzina Pana Młodego spotyka się niedaleko miejsca, gdzie odbędzie się ślub. Stamtąd wyrusza wielka procesja. Pan Młody do procesji może wykorzystać słonie, lecz najczęściej dotyczy to bogatszej kasty. W średniej klasie społecznej Pan Młody siedzi na białym koniu. Z orkiestrą, wszystkimi swoimi gośćmi i rodziną (łącznie około 300 osób) w tańcu docierają na miejsce ślubu.

• Na miejscu wychodzi przed nich matka Panny Młodej, witając gości. Wszyscy razem zajmują miejsca w przygotowanej wcześniej “świątyni - namiocie”. Musi być on odpowiednio przygotowany, gdyż po milni (przywitaniu z rodziną obu stron) zje tam kolacje, od 500 nawet do 2000 osób. W czasie ceremonii Młodzi wymieniają się wiankami a rodzice Panny Młodej myją ręce i stopy Młodej Parze.

• Podczas ślubu ukochana otrzymuje złoty klejnot, którego łańcuch składa się z 3 węzłów: symbolizuje to obowiązki wobec męża, rodziców i synów. 

• Zostaje zawiązany węzeł pomiędzy chunni (szarfa panny młodej) a kawałkiem stroju narzeczonego. Symbolizuje to jedność młodej pary. 

• Ponieważ przyjaźń jest niezbędna w małżeństwie, narzeczona i narzeczony przechodzą razem siedem kroków, co symbolizuje początek ich wspólnej podróży przez życie. Kroki wykonywane są dookoła małych górek ryżu reprezentujących niewzruszone góry. 

• Pan młody nakłada czerwony vermilion w proszku na tzw. przedziałku we włosach panny młodej jako symbol pomyślności. Następnie zakłada dziewczynie Mangalsutra czyli naszyjnik na szyję. 

• Państwo młodzi karmią się nawzajem tradycyjnymi słodyczami cztery razy dla odżywienia ich ciał, umysłów i serc. 

• Matka dziewczyny podaje pokarm panu młodemu jako symbol uczucia i akceptacji jako własnego syna. 

• Państwo Młodzi zostają pokropieni poświęconą wodą dla zapewnienia im pokoju i spokojnego życia. 

• Na zakończenie małżonkowie wrzucają ziarenka ryżu do ognia, co ma przynieść im szczęście. Para Młoda składa ukłony w stronę wszystkich gości i rodziców i w ten właśnie sposób kończy się hinduska ceremonia zaślubin. Ceremonia ślubna i następujące po niej weselne zabawy pokazują jak w Indiach ludzie potrafią się bawić i jacy są radośni, żywiołowi, spontaniczni. Uroczystościom towarzyszy fascynująca, rozkołysana hinduska muzyka. W rzeczywistości święto rozpoczyna się na wiele tygodni przed samą uroczystością ślubu. Podczas gdy przybywają krewni, dom zaczyna nabierać świątecznego nastroju.

Panna Młoda

Panna Młoda wraz z przyjaciółkami dekoruje sobie ręce i stopy henną. Według wierzeń, im dłużej henna się nie zmywa, tym dłużej Panna Młoda będzie dobrze traktowana przez rodziców swojego męża. Zabawa jest odpowiednikiem naszego wieczoru panieńskiego i trwa zwykle całą noc.

W dzień ślubu Panna Młoda dokonuje ablucji. Jej rodzeństwo oraz rodzeństwo małżonka przynosi z pobliskiej świątyni wodę, którą dolewa się do kąpieli przygotowanej dla Panny Młodej. Przed kąpielą, rodzina i najbliżsi krewni nakładają na jej ciało pastę ze sproszkowanej kurkumy i oleju musztardowego. Wierzy się, że ma ona właściwości oczyszczające. Po tym rytuale Panna Młoda przystępuje do kąpieli, a jej stare ubrania są rozdawane ubogim.

Dziewczyna ubierana jest do ślubu przez matkę, krewnych i przyjaciół. Zakłada na siebie sari w tradycyjnych kolorach tj. czerwień, pomarańcz, róż lub biel i zakłada na siebie (zazwyczaj) złotą biżuterię.

Pan Młody

Podczas jazdy orszakiem weselnym Pan Młody ma na sobie turban, z którego zwisają gęste frędzle, zasłaniając mu oczy. Znaczenie tego zwyczaju jest następujące: Pan Młody, nawet nie widząc drogi, musi trafić do zesłanej mu przez los dziewczyny.

Podczas ceremonii strój Pana Młodego to tradycyjny strój hinduski, najczęściej zawiera również turban. Tuż przed datą ślubu ojciec Panny Młodej umieszcza tilak (czerwony znak albo kropka) na czole Pana Młodego.
Narzeczony oczekuje swojej przyszłej żony za białą zasłona (antarpatą), która symbolizuje, że para powinna unikać wszelkich barier, które mogłyby ich rozdzielić podczas ich wspólnego życia.

Goście

Zaproszonych gości obowiązuje ważna zasada, by w stroju nie pojawiał się kolor czarny. Ważne jest też by gość, który przybędzie na ślub bezwzględnie ściągnął obuwie.

Istnieje wiele zabobonów i przesądów związanych ze ślubem. Gdy kot lub szakal przebiegnie orszakowi drogę jest to zła wróżba, natomiast jeśli jaszczurka, których pełno jest na ścianach domów, mlaśnie połknąwszy owada, to znak dobry. Nie wiem, co prawda, jak można usłyszeć mlaśnięcie jaszczurki, kiedy gra hałaśliwa orkiestra, a wszyscy radośnie pokrzykują, ale widocznie są na to jakieś sposoby.

Aranżacja małżeństw w Indiach wciąż wywołuje w nas - Europejczykach wiele kontrowersji. Szczególnie w momencie, kiedy patrzymy w oczy panny młodej i widzimy łzy rozpaczy oraz spojrzenie, które za wszelką cenę pragnie ominąć przyszłego partnera. Indie się zmieniają, małżeństwa z miłości są coraz częściej przyjmowane i akceptowane społecznie, ale większość Hindusów, zarówno tych młodych jak i starszych pytana, co myślą o małżeństwach aranżowanych,  odpowiada z akceptacją, że tak jest najlepiej, taka jest tradycja, że związki takie rzadziej kończą się rozwodem. A miłość? Miłość przyjdzie później...


ByLove<3

źródło: http://bolly.pun.pl