"Dil Se... : Z całego serca" (1998)

Gatunek: dramat, romans, thriller
Produkcja: Indie
Język: hindi
Czas trwania: 2 godz. 43 min.
Premiera: 21 sierpnia 1998 (świat)
Reżyseria: Mani Ratnam
Scenariusz: Mani Ratnam
Występują: Shah Rukh Khan, Manisha Koirala, Preity Zinta
Muzyka: A.R. Rahman
Zdjęcia: Santosh Sivan
Choreografia: Farah Khan

Niestety, zawiodłam się na tym filmie.Wszystko zachęcało mnie do jego obejrzenia: dość ciekawa fabuła, niezła obsada, dużo nagród, rocznik (moim zdaniem filmy z lat 90-tych są najlepsze) no i oczywiście Shah Rukh Khan.
Film na początku mi się spodobał, nietypowe spotkanie bohaterów i fajna muzyka. Niestety, im dalej tym było gorzej. Fabuła coraz bardziej się gmatwała, a główna bohaterka strasznie mnie irytowała.
Film ma też nietypowe zakończenie. Oglądałam wiele filmów, które zakończyły się smutno, ale to zakończenie nie było dziwne. Odniosłam wrażenie, że film jest urwany w połowie, że coś tam jeszcze powinno być. A najgorsze jest to, że człowiek uświadamia sobie, że ten film po prostu NIE MÓGŁ się inaczej zakończyć. Od samego początku wszystko prowadziło do takiego zakończenia.
Pomimo zawodu uważam film za ponad czasowe arcydzieło. Film jest inny, zdecydowanie BARDZO różni się od innych filmów Bolly. Zmusza odbiorcę do głębszej interpretacji tragicznej historii bohaterów. Nie podobał mi się za bardzo, ponieważ to nie mój typ filmów.
Shahrukh odegrał świetnie rolę Amar'a. Sama postać na początki filmu zyskała moją sympatię, ale później nie mogłam zrozumieć jego zachowania w stosunku do Meghny i innych. Amar zaczął przekraczać granicę. Poświęcił życie dla Meghny, ale było warto? Moim zdaniem nie do końca.
Rolę Meghny zagrała Manisha Koirala... no i tu sprawa jest ciężka, ponieważ nie oglądałam innego filmu z tą aktorką. Niestety nie zachwyciła mnie zarówno gra aktorska, jak i postać przez nią grana. Pisałam już, że postać strasznie mnie irytowała. Byłam w stanie ją zrozumieć, ale do pewnego stopnia... Skoro kochała Amara, a nie mogła z nim być to po co niszczyć mu życie?
Preity Zinta zadebiutowała w filmie jako wesoła Preeti Nair. Preity moim zdaniem była wielkim plusem filmu. Zagrała świetnie, jej uśmiech był jak zwykle zniewalający i zwalał z nóg. Zarówno postać jak i gra Preity Zinty wniosła do filmu wiele optymizmu.
Duży plus w filmie stanowiła też świetna muzyka. Rewelacyjna. I do tego powalająca choreografia Farah Khan, głównie w piosence "Chaiyya Chaiyya".
Biorąc pod uwagę plusy i minusy filmu od razu nasuwa się ocena 4. Dlaczego tak nisko? Tylko tyle, ponieważ grubo zawiodłam się na tym filmie - film po prostu nie trafia w moje gusta. Dlaczego tak nisko? Ponieważ film jest (jak już wspominałam) ponadczasowym dziełem. Być może za jakiś czas do niego wrócę i całkiem zmienię moje podejście? Kto wie.

Film opowiada historię zaangażowanego w swoją pracę reportera indyjskiego radia Amarkanth'a Varmy. Pewnego dnia na stacji spotyka on piękną dziewczynę. Zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia i próbuje nawiązać rozmowę, jednak dziewczyna jest bardzo milcząca.

Zanim Amar zdąża poznać dziewczynę lepiej, ta znika. Mimo, że dziewczyna wyraźnie sobie tego nie życzy Amar podąża za nią i próbuje przekonać ją do siebie. Kiedy wydaje się, że upór chłopaka zostanie nagrodzony, Meghna znika bez śladu. Amar w końcu poddaje się i zgadza się na to, żeby jego rodzina zaaranżowała małżeństwo z uroczą Preeti. Niespodziewanie na zaręczynach pojawia się tajemnicza nieznajoma...

Obsada:

Amarkant "Amar" Varma - Shahrukh Khan

Meghna - Manisha Koirala

Preeti Nair - Preity Zinta

Shukla - Raghuvir Yadav

Grandmother - Zohra Sehgal

Brat Meghny - Aditya Srivastava

Nagrody:

Festiwal Filmowy w Berlinie

nagroda Netpac dla reżysera Maniego Ratnama

National Fim Awards (Indie)

nagroda Silver Lotus za najlepsze zdjęcia: Santosh Sivan

Nagroda Filmfare

za najlepszą choreografie: Farah Khan (za piosenkę "Chhaiyaa Chhaiyaa")
za najlepsze zdjęcia: Santosh Sivan
za najlepszy tekst piosenki: Sampooran Singh Gulzar ("Chhaiyaa Chhaiyaa")
za najlepszy debiut aktorski: Preity Zinta
dla najlepszego wokalisty: Sukhwinder Singh w piosence "Chhaiyaa Chhaiyaa"
za najlepszą muzykę: A.R. Rahman
nominacja do Nagrody Filmfare dla Najlepszej Aktorki: Manisha Koirala

Ciekawostki:

Podczas kręcenia grupowej sceny tanecznej w piosence "Chaiyya Chaiyya", na dachu jadącego pociągu, Shahrukh Khan nie używał żadnych zabezpieczeń.
Film był debiutem Preity Zinta
Zdjęcia kręcono w Assam, Nowym Delhi, Delhousie, Kerali oraz Ladakh (Indie).
Niektóre ze scen parady kręcono podczas obchodów 50 rocznicy uzyskania przez Indie niepodległości.
W piosence "Jiya Jale" piosenkarka Lata Mangeshkar miała spowodowane wiekiem problemy ze śpiewem w wyższej oktawie, więc kompozytor A.R. Rahman utrzymał jej głos na tak niskim poziomie, jak to było możliwe.

Piosenka "Chaiyya Chaiyya" stała się przełomową piosenką w karierze Farah Khan - choreografia na jadącym pociągu była długo i szeroko dyskutowana i nawet dzisiaj budzi podziw widzów.
Dil Se pokazano na festiwalu filmowym ENH w Cieszynie w 2005 roku.
Podczas kręcenia filmu Shahrukh Khan zdawał sobie sprawę z tego, że nie będzie to sukces kasowy. Natomiast przewidywał, że film stanie się kultowy.
Film został zaliczony do setki najlepszych musicali świata przez kanał TV Channel 4.
Dil Se to pierwszy film indyjski, który znalazł się w Wielkiej Brytanii na liście 10 najlepszych w roku.
Kajol była brana pod uwagę do roli Meghny, ale odmówiła.

Cytaty:

"Amar: Nie wiem nic, poza tym, że cię kocham... z całego serca."

"Amar: Jak masz na imię?
Meghna: Meghna.
Amar: Prawdziwe, czy fałszywe?
Meghna: Fałszywe."

"Preity: Jesteś prawiczkiem?
[Amar kaszle]"

"Amar: Załóżmy, że jesteśmy już po ślubie. Jak myślisz, będziemy szczęśliwi? Będziemy walczyć, rwać się z łby.
[uśmiecha się]
Amar: Ale słuchaj, jak przyjdą dzieci, nie będziemy się kłócić.
Meghna: Nie. Je też w to wciągniemy.
Amar: Naprawdę? Ile będziemy mieć dzieci? Jedno? Dwoje?
Meghna: Więcej.
Amar: Trzy? Cztery?
Meghna: Ośmioro.
Aamar: Ośmioro?!
Meghna: Mhm.
Amar: O Boże. Już po mnie. ... Ok. Ale będą podobne do mnie.
Meghna: W takim razie możesz je sobie zatrzymać.
Amar: Oi! W takim razie powinny wyglądać jak ty? Malutkie oczka? Płaski nos?
Meghna: Płaski nos?!
Amar: Yhym. Nikt ci jeszcze nie powiedział, że tylko uśmiech masz ładny?
[Meghna odpycha go]"

"Amar: Jeśli mnie odpychasz to znaczy, że bardzo ci się podobam.
[Meghna uderza go jeszcze raz]
Amar: A tak, to znaczy, że bardzo mnie kochasz.
[Meghna uderza go łokciem w brzuch]
Amar: Ała, och... to oznacza, że nie możesz beze mnie żyć.
Meghna: [uśmiech] Tak. To prawda. Umrę.
Amar: Kto każe ci umierać? [bierze ją za rękę] Po prostu powiedz, że mnie kochasz."

"Meghna: Ty mi powiedz co lubisz.
Amar: Najpierw powiem ci czego nie lubię.
Nienawidzę dystansu między nami, tego wszystkiego co jest ukryte głęboko w tobie. A najbardziej nienawidzę twoich oczu. Niezależnie od tego jak bardzo próbuję, nie potrafię nic z nich wyczytać.
Teraz ci powiem co lubię.
Najbardziej lubię twoje oczy, bo niezależnie od tego jak bardzo próbuję - nic w nich nie wyczytam. Tak wiele jest w tobie ukryte. Bardzo to lubię. A najbardziej lubię ten dystans między nami, bo gdyby nie ten dystans, nie miałbym pretekstu, żeby się do ciebie zbliżyć."